Oefengroepje

Tijdens mijn Tantratraining was het heel normaal om regelmatig af te spreken met andere deelnemers om de oefeningen of structuren, die we daar deden, nog eens te oefenen. Dat kon van alles zijn; bijvoorbeeld in tweetallen zelfonderzoek doen, een zogenaamde inquiry, of een Kashmirische massage, of samen verbonden ademhalen. De oefengroepjes bestonden meestal uit meer dan twee personen en werden goed voor bereid. Soms echter vormden zich ook tweetallen die zich een oefengroepje noemden. In het gewone leven zou dat misschien gewoon een stelletje heten.

Spirituele relatie

Ook ik was, na de introductietraining al, met zo’n oefengroepje begonnen. En samen schreven we ons in, als vrijgezellen, voor de Tantratraining. En we hebben wat af geoefend; hoe onder moeilijke omstandigheden verbonden te blijven; hoe vrijend in verbinding met onszelf en bij de ander te kunnen zijn; hoe op eigen benen te staan zonder de ander buiten te sluiten; hoe ons hart open te houden ook als het pijnlijk werd; hoe het uit te maken, zonder te verharden; hoe weer opnieuw te beginnen en trouw te blijven aan onszelf. En we oefenen nog en steeds blijkt er meer groei, openheid en verbinding mogelijk.  Je zou ons een stelletje kunnen noemen, maar ‘oefengroepje’ past mij nog steeds het best. Of zoals Jan Geurtz het noemt: een spirituele relatie.

Oefenen en fouten mogen maken

Belangrijk in een spirituele relatie is, dat de relatie niet het doel is, maar het middel voor je eigen heelwording. Je gebruikt de ander niet om je gaten te vullen, maar om zicht te krijgen op je gaten en die zelf te helen.  En dat kan je eigenlijk alleen en vooral bereiken door veel te oefenen. Mensen associëren dat al gauw met werken, dat is zwaar en past niet bij de liefde. Maar voor mij heeft deze insteek ook iets luchtigs. Ik ben aan het oefenen, het hoeft niet goed te gaan, het hoeft zelfs niet op een bepaalde manier te gaan. Ik ben met hem aan het uitvinden hoe we liefde het beste kunnen laten stromen en dat mag van moment tot moment uitgevonden worden. Er is geen vaste vorm, er ligt niets vast, behalve dat we elkaar af en toe ontmoeten en daar de tijd voor nemen. En we mogen fouten maken,  wat dat dan ook moge zijn.  Hierin onderschrijf ik wat mijn Indiase Goeroe zegt: ‘Once you have no problem making mistakes, admitting them, and correcting them, hardly any mistakes will happen.’  Hoe meer je met oordeelloos gewaarzijn bij je eigen gedrag en gevoel aanwezig kunt zijn, hoe minder er een gevoel van goed of fout is en dat is een belangrijke stap op de weg van heelwording.  Er bestaat in de liefde geen goed en fout. Wat wel bestaat is dat je jezelf of de ander te kort doet door je van liefde af te sluiten. Wat wel bestaat is dat je kiest voor lijden in plaats van voor leven. Wat wel bestaat is dat je verhardt om je eigen pijn niet te voelen. Dat is niet goed of fout, maar dat is verdrietig en niet de bedoeling.

Liefhebben als kunst

Om liefde met een open hart te leren, moet je dus oefenen. Veel oefenen en nooit stoppen met oefenen. Onze hersenen zijn door oude ervaringen gevormd geraakt en als je daar verandering in wil brengen, zal je geduldig en veel moeten oefenen. Oefenen in de wetenschap dat oefening op den duur kunst baart. De kunst van het liefhebben. En als je daar hulp bij kunt gebruiken, kun je mij als relatietherapeut altijd contacten.

Sogyal Rinpoche beschrijft dat oefenen in het Het Tibetaanse boek van leven en sterven, als volgt:

Autobiografie in vijf hoofdstukken

Ik loop door een straat.

Er is een diep gat in het trottoir.

Ik val erin.

Ik ben verloren……ik ben radeloos

Het is mijn schuld niet,

Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden.

Ik loop door dezelfde straat.

Er is een diep gat in het trottoir.

Ik doe alsof ik het niet zie.

Ik val er weer in.

Ik kan het niet geloven dat ik op dezelfde plek ben.

Maar het is mijn schuld niet.

Het duurt nog lang voordat ik eruit ben.

Ik loop door dezelfde straat

Er is en diep gat in het trottoir.

Ik zie dat het er is.

Ik val er weer in……. Het is een gewoonte.

Mijn ogen zijn open.

Ik weet waar ik ben.

Het is mijn schuld.

Ik kom er direct uit.

Ik loop door dezelfde straat.

Er is een diep gat in het trottoir.

Ik loop er omheen.

Ik loop door een andere straat.