Bindingsangst, een mooi begin!

Labels plakken

Al eerder had ik het over hoe wijd verbreid allerlei psychologische begrippen raken en met welk gemak mensen ze bezigen. Iedereen is tegenwoordig huis-, tuin en keukenpsycholoog en dat is ook prima, want het gaat immers over mensen, de psychologie. Het gevaar echter van het gebruiken van psychologische labels is dat het, óf zoals bij de diagnoses in mijn vorige blog een beschaafd soort scheldwoord wordt, óf een excuus om niet te hoeven veranderen. Een manier om jezelf of een ander in een vorm te gieten die je helpt om iets anders te vermijden.  Op zich nog niks mis mee, áls je maar ziet dat je het doet en dat het je in wezen af houdt van wat je echt wil.

Bindingsangst als reden om het uit te maken

Ik was met een vriendin op vakantie en die vertelde dat het vriendje van haar dochter het na twee maanden had uitgemaakt, omdat hij bindingsangst had. Zowel de dochter als het vriendje hadden die conclusie getrokken. En daarmee was het uit.

Bindingsdwang

Bindingsangst is (denk ik) de angst om jezelf te verliezen in relatie met de ander, waar verlatingsangst de angst is om de ander te verliezen. En als verbinden betekent dat je voortaan, nu je met deze vrouw of man een relatie hebt, zoveel mogelijk samen moet doen, binnen twee jaar samen moet wonen of moet trouwen, samen kinderen moet krijgen en bij elkaar moet blijven tot de dood jullie scheidt, dan snap ik heel goed dat je daar angstig van wordt en er voor op de vlucht slaat. Een deel van de bindingsangst wordt dus ingegeven door de verwachtingen die anderen en wijzelf van onszelf hebben als er op een bepaald moment sprake is van een ‘vaste’ relatie.

Bindingsangst gebruiken in je relatie

Als je weet dat bindingsangst de angst is jezelf te verliezen, dan zou die angst juist een krachtig signaal kunnen zijn bij de ontwikkeling van een waarachtige relatie. Wat voel je eigenlijk als je zegt dat je bindingsangst hebt? Je vriend stelt bijvoorbeeld voor om deze zomer samen drie weken naar Tenerife te gaan en je ziet hoe blij hij erbij kijkt. Je schrikt je rot, dit is niet wat je wil. Je verstijft. Ineens voelt het of de enige keus is, mee op vakantie (en jezelf verloochenen) of het uit maken. Het gevolg van de schrik en de verstijving is vaak dat je maar twee oplossingen ziet, die over het algemeen zwart-wit zijn. Als je kunt erkennen dat je schrikt, dat je verstijft en als je dat durft te zeggen; ”Ik zie dat jij er heel blij van wordt, maar ik schrik ervan, dat is helemaal niet hoe ik mijn vakantie door wil brengen. Het lijkt mij leuk om samen een week weg te gaan, maar ik zou liever ook nog een week met een vriendin weggaan en nog een week thuis blijven, bijvoorbeeld”, dan kan je kijken wat er gebeurt en net zo lang naar elkaar luisteren tot je weet wat de ander belangrijk vindt aan vakantie en aan het samenzijn met jou. Als je samen kan blijven zitten om jullie verwachtingen te onderzoeken en jullie verlangens en gevoelens uit te pluizen, dan zou die zogenoemde bindingsangst een mooi begin kunnen zijn van een waarachtige relatie, in plaats van een reden om het uit te maken. Je openstellen voor een ander kan heel spannend zijn en dat mag ook. Je kunt naar de angst luisteren en er de waarde van zien en jezelf de tijd gunnen. Het mooie is dat je die angst gewoon kunt verdragen als je er naar kijkt en er niet van weg rent. Dan zal je zien dat het weer wegebt en beetje bij beetje verandert in vertrouwen.

Op het leven en de liefde!

Als jij last hebt van bindingsangst en hier aan wilt werken, nodig ik je uit informatie te lezen over mijn individuele therapie.

Boekentip: Hannah Cuppen, Liefdesbang