Grenzen

Sinds de onthullingen over het grensoverschrijdende gedrag bij de Voice zijn grenzen het gesprek van de dag. De vragen die bij mij opkomen zijn hoe ga je over iemands grenzen heen en hoe zorg je dat dat niet gebeurt. Ook in mijn praktijk hoor ik het vaak; “Hij is zo over mijn grens gegaan!”, als een ex in de deuropening heeft staan schreeuwen en schelden. Of “ik ben zo over mijn grenzen gegaan, ik heb alle signalen genegeerd” of “doordat hij of zij zo belangrijk voor me was, heb ik mijn eigen grenzen niet gevoeld”. En ook “dat had ik niet moeten doen, dat was niet goed”.

Wat zijn grenzen eigenlijk? Tussen landen is het een denkbeeldige lijn die twee landen van elkaar scheidt. Als we het over het lichaam hebben is de huid de scheiding, de begrenzing tussen het fysieke lichaam en de lucht. Grenzen kunnen ons beschermen en geven veiligheid. Maar ze kunnen ons ook begrensd maken, rigide, verstoppen in ons veilige lichaam, huis, land. Om die reden verlangen we er vaak naar om ons grenzeloos te buiten te gaan, ons compleet te verliezen, ver weg te reizen, weg uit de benauwenis van de begrenzing. Een grens kan ook precies de plek zijn waar de ontmoeting plaatsvindt. De plek waar je echt ziet: dit ben ik en dit ben jij en als je op die grens durft te staan of er mee durft te spelen, dan is dat heel verbindend.

Als je je grens niet bewaakt, dan kan ie op een bepaald moment door iemand worden overschreden. Misschien kende je je eigen grens nog niet, of had je geen weet van de mogelijkheid van de overschrijding. Om je grenzen te leren kennen, is het noodzakelijk dat je jezelf kent en je lichaam kent en kunt voelen. Zo kan je leren van welke voeding je lichaam blij wordt, wanneer je beweging of frisse lucht nodig hebt, of wanneer je even alleen moet zijn. In relaties kan het een stuk moeilijker zijn, omdat je dan met z’n tweeën bent en je elkaar voortdurend beïnvloedt.  Toch is het eerste uitgangspunt, voel jezelf, voel je lijf, wees aanwezig in je hart en in je onderbuik, het belangrijkste hulpmiddel om je grenzen te voelen en ook om afgestemd te blijven in het contact.

In de relatiesessies gebeurt het vaker dat in de loop van de therapie de vrouw zegt, ik wil niet meer vrijen, in elk geval niet meer zoals we het tot nu toe deden. Ze hebben jarenlang hun eigen grenzen overschreden en hebben het niet echt door gehad. Hoe gevoeliger je wordt, hoe beter je voelt wat je niet en wel wil. En dat is geen knop die je zomaar even omzet. En, het is ook nog eens zo dat niet elke gevoelde grens een grens is die ons echt beschermt. Zo herinner ik me dat ik tijdens mijn huwelijk op een bepaald moment kon stoppen met ruzie maken, dan stond hij in zijn eentje te schreeuwen en hoefde ik er niet meer vol in te gaan. Dat had alles te maken met toegenomen veiligheid in mijzelf. Ik hoefde de wapens niet meer op te pakken, hij was een schreeuwende man en ik wist dat ie me niet ging slaan. Op beide manieren gaf ik een soort grens aan, door terug te schreeuwen, of door te zwijgen, maar dat was natuurlijk niet de verbindende grens waar ik het eerder over had. Als ik in verbinding had willen blijven had ik beter kunnen zeggen: “Stop, als je zo tegen me schreeuwt dan schrikt er iets in mij en kan ik niet meer naar je luisteren. Misschien moet je eerst even afkoelen en kunnen we er straks op terugkomen wat er tussen ons gebeurde en wat ons zo geraakt heeft.”

In de Houd me Vast training leer je herkennen hoe je de verbinding verbreekt en leer je hoe je haar kunt terug vinden en behouden. Dan wordt elkaar ontmoeten op de grens grensverleggend en komt er steeds meer ruimte voor ontwikkeling en liefde.