Dankbaarheid

Toen ik laatst tijdens de avondmaaltijd, mede naar aanleiding van al het heerlijks wat er op mijn bord lag, aan mijn kinderen vertelde dat ik me de laatste tijd zo vaak dankbaar voelde, reageerde mijn dochter met: ‘dat mag onderhand ook wel, op jouw leeftijd’.

Kinderen dankbaarheid bijbrengen

Terwijl ik terugkeek naar mijn leven met de vraag of dankbaarheid een leeftijdgebonden gevoel is , moest ik haar, waar het mezelf betrof, wel gelijk geven. Vanaf dat ik het pad van zelfontwikkeling bewandelde, had ik het woord vaak door anderen horen uitspreken en gedacht dat ze maar wat zaten te kletsen. Totdat ik op een bepaald moment in een dergelijke groep zelf het gevoel van dankbaarheid in me op voelde wellen en dat uitsprak. In mijn jeugd was het woord gekoppeld aan de taal van de bijbel en werd het al snel een moetje. ‘Dankbaar zijn met wat je hebt, want er zijn zoveel mensen die het slechter hebben.’  Het moeilijke van die opdracht was, dat ik me eerder slecht dan dankbaar ging voelen.

Fortune

Een tijdje geleden had ik een bijzondere ontmoeting. Toen ik de deur uitliep stond er een Afrikaanse (preciezer kan ik het niet duiden) man met een fiets met daarop wat spullen waaronder een stofzuiger, naar me te lachen. Ik overwoog schuin over te steken, maar liep toch op hem af. Hij riep me toe dat ik er mooi uitzag. We raakten in gesprek en hij vertelde dat ie waardevolle spullen ophaalde om ze weg te brengen naar Seaport, zodat ze naar Afrika konden worden vervoerd. Ik noteerde zijn telefoonnummer op een zakdoekje uit het zakje dat ik van een illegale verkoopster voor een euro in de trein had gekocht. Ik vroeg hem naar zijn naam: ‘Fortune’, zei hij. ‘Fortune, is that your real name?’ vroeg ik. Hij legde uit dat zijn vader en moeder zo blij waren dat ie bleef leven, dat ze hem Fortune hadden genoemd. Hij vroeg ook naar mijn naam, ik schreef mijn naam op hetzelfde zakdoekje en zei erbij: ‘Nothing with fortune.’ En we lachten. Hij vroeg nog een zakdoekje omdat ie verkouden was, wilde niet het hele pakje en we fietsten uit elkaar. Ik naar de AH, hij op zoek naar waardevolle spullen voor Afrika. Fortune.

Schuld

Ik was verward. Ik voelde me vrolijk, vol bewondering, verdrietig en slecht tegelijk. Een leven dat blijft leven in Afrika is een groot geluk. Fortune was in Nederland beland en hij bleef zorgen voor zijn familie, landgenoten. Hij was niet verbitterd geraakt, hij deed wat ie kon om het leven van anderen een beetje leefbaarder te maken. Met de luxe die wij hier bij het grofvuil neerzetten. Het is niet moeilijk om er weer in  terecht te komen,  de put van schuld en boete.

Liefst zien we het niet, de ellende in de wereld, de ellende van de ander. Ja, misschien wel als nieuwsfeiten, zodat je kunt zeggen dat je op de hoogte bent of als een ongemak, maar niet echt. Je schuldig voelen helpt ook niet. Ervoor kiezen om het je niet te laten raken, maakt je ‘numb’ en dankbaarheid ervaren is dan onmogelijk. Als ik me echt laat raken, voel ik verdriet, pijn in mijn hart.

Dankbaarheid oefenen

Kan je dankbaarheid dan oefenen? Ja! Door te gaan herkennen hoe je jezelf beschermt, verdoving, schuldgevoel, woede, ontkenning zijn allemaal beschermingsmechanismen. Als je je door de ellende van een ander laat raken, doet dat pijn of verdriet, als je je laat raken door het goede van de ander en de wereld, kan je dankbaarheid ervaren.  Ik gun dat iedereen, jong en oud, rijk en arm.

Kun jij wat hulp gebruiken bij je zelfontwikkeling en het toepassen van dankbaarheid in je leven? Lees dan meer informatie over mijn individuele therapie.