Een open hart
juni 15, 2023Single of samen
september 14, 2024In mijn praktijk gebeurt het regelmatig dat cliënten worstelen met de angst een verkeerde keuze te maken. Uiteraard ga ik dan met hen die angst onderzoeken en voelen. Een verkeerde keuze zou dan een keuze zijn, waar je later spijt van krijgt, dat het toch niet zo uitgepakt is als je eerder hoopte. Het heeft me de laatste tijd veel beziggehouden. En dan met name de vraag, bestaat er zoiets als een verkeerde keuze?
Tijdens mijn wandelingen kwam al snel de vergelijking met wandelen op. Je staat op een splitsing en het is niet duidelijk wat de juiste richting is, dus je moet een richting kiezen, anders ga je sowieso niet vooruit. Als dan blijkt dat je ‘verkeerd’ gelopen bent, en dat betekent dat je uiteindelijk niet bij je doel uitkomt, dan besluit je terug te lopen en heb je misschien wat extra kilometers in de benen. Het kan ook zo zijn, dat je een tijd lang niet door hebt dat je verkeerd loopt, maar dan loop je dus nog meer kilometers om, of je kunt een andere oplossing zoeken om toch bij je doel uit te komen. De consequenties van verkeerd lopen zijn natuurlijk vele malen kleiner dan de consequenties van een huis kopen dat je toch bij nader inzien niet wil, of bij een partner blijven waar je toch niet gelukkig van wordt, maar duidelijk is dat er meer manieren zijn om bij je doel te komen. En wat tijdens het wandelen ook meer dan duidelijk wordt, is dat, hoe minder je er een probleem van maakt dat de zoektocht een onderdeel van het proces is, hoe makkelijker het gaat.
Drie jaar geleden kreeg ik tijdens een vakantie met mijn toenmalige vriend in twee achtereenvolgende nachten de boodschap te horen: ‘Je bent op de verkeerde weg!’. Het was werkelijk of een luide stem dat tegen mij zei, ik schrok er beide keren van wakker. Ik vond het vreemd, opmerkelijk en ergens ook niet te negeren. Van God heb ik niet het beeld dat ie met dit soort boodschappen aankomt, ik vond het nogal directief en ergens ook veroordelend. Maar ik moest er wat mee en ik betrok het op mijn relatie. Al jaren twijfelde ik of ik met deze relatie door moest gaan, maar ik vond het zo moeilijk om mijn liefste man tot nu toe en de fijne relatie los te laten. Vanaf dat moment besloot ik mijn twijfel nog beter te onderzoeken en begon ik heel langzaam en voortdurend in gesprek met mijn geliefde de relatie los te laten. Het duurde nog anderhalf jaar voor ik er definitief een punt achter kon zetten. Langzamerhand was het idee ontstaan dat het leven nog meer moois voor me in petto had en durfde ik de stap te zetten. Het werd een weg waarop ik van alles tegenkwam wat ik niet van te voren bedacht en zeker niet gewenst had. Eenzaamheid, somberte, veel verdriet en pijn. En natuurlijk kwam af en toe de vraag op of ik wel de goede keuze had gemaakt. Tegelijkertijd voelde ik ook dat ik niet meer terug kon en niet alleen vanwege het feit, dat hij vrij snel na mijn besluit door was gegaan met een ander. Me bewegend door alle diepe dalen en af en toe wat vlakkere wegen of hogere heuvels, werd me in het voorjaar van dit jaar iets heel duidelijk over keuzes. Er bestaan geen verkeerde keuzes. De keuze lijkt alleen maar ‘verkeerd’ als je de consequenties van je keuze niet wil aanvaarden, als je vindt dat de uitkomst van je keuze anders had moeten zijn. En aanvaarden gaat niet altijd zonder slag of stoot, daar moet bij gerouwd worden. Aanvaarden gaat over alles aannemen wat er op je pad komt en het dan maar gewoon door je heen laten stromen, zodat je zelf niet de blokkade op de weg wordt. Zodat het leven door je heen kan blijven stromen en zodat alles schoon gespoeld kan worden. Dat is zoals ik het nu voel. Of met de woorden uit een gospel, die me erg geholpen hebben: thank You for sunshine, thank You for rain, than You for joy, thank You for Pain. Misschien was dit wel het moois dat het leven voor me in petto had. Gods wegen zijn immers ondoorgrondelijk.
6 Comments
Lieve Wilma,
Mooi stuk heb je weer geschreven. En zo herkenbaar . Blijven waarnemen , zijn,
Ook als het pijnlijk is. Zonder oordeel. Dan is het oké. Ik moet denken aan het gedicht van Rumi, de Herberg. Verwelkom iedere gast hartelijk ….. etc
Ja, hè! Jij weet er alles van, met alle huidige uitdagingen, als het gaat om keuzes maken.
liefs en tot snel, Wilma
Wat mooi geschreven, Wilma! En zo herkenbaar. Ook ik huil soms over wat een verkeerde keuze leek. Maar we moeten vooral verder en steeds nieuwe keuzes maken. Dank.
Dank je wel, Sandra! Ik ben blij dat het je herkenning geeft. Dat helpt sowieso al vaak, toch! liefs Wilma
Mooi stukje Wilma!
Heel herkenbaar, het vechten tegen de realiteit versus het aanvaarden van de realiteit en lekker opnieuw kiezen als de uitkomst van de keuze niet bevalt ;-))
Dank je, Janine. Zo is het, we kunnen altijd weer opnieuw kiezen.