Hart voor de Aarde

Het lot van de aarde gaat mij aan het hart. We weten het inmiddels allemaal, als we zo (de aarde uitputten) doorgaan, gaat het echt goed mis. Droogte, hitte, overstromingen, grote gebieden worden onbewoonbaar, hongersnood, migratie, pandemieën en ga zo maar door. Iedereen heeft er zo zijn eigen strategie voor om met die verschrikkelijke werkelijkheid om te gaan. Ontkennen en gewoon doorgaan met wat je altijd al deed, bang worden en verlamd raken, boos worden op al die anderen, actie voeren, fanatiek worden of technologische oplossingen bedenken. Misschien herken je jezelf al in één van deze mogelijkheden. En het is ook niet niks om mee te dealen, zeker als je kinderen hebt. Het is wel duidelijk dat de komende generatie hele andere (en grotere) problemen krijgt om mee om te gaan dan wij (ik ben uit de jaren 60).

Bewust gaan leven

Ik las laatst een heel inspirerend artikel over wat wij als gewone burger kunnen doen om het probleem echt aan te kijken en een transformatie te bewerkstelligen. Wat wij te doen hebben is onze relatie met de natuur herstellen en het allerbelangrijkste om dat te bereiken is de relatie met ons eigen lichaam herstellen en bewust te leven. Alweer decennialang hebben wij het hoofd en de wetenschap centraal gesteld (verafgood), maar het wordt nu tijd om ons lichaam en de ervaring mee te nemen in ons wereld- en mensbeeld. Want daarmee wordt duidelijk dat we op geen enkele manier boven de natuur staan, maar er deel van zijn. Natuurlijk weet ik dat ook al. En het mooie is, in mijn werk doe ik niet anders dan mensen bewust maken van hun lijf en wat ze in hun lijf ervaren. Dit is iets wat je niet aan anderen kan leren als je het niet zelf ook belichaamt. Het mooie van meer belichaamd raken is dat er steeds meer oog en hart komt voor de wereld en de natuur om ons/mij heen. Als je meer bewust gaat leven, ziet, ervaart, voelt, dan kan je de pijn en het leed beter voelen, maar ga je ook meer genieten en meer compassie ervaren.

Maar om het wat concreter te maken: in het artikel worden tips gegeven en voor mezelf heb ik de tip eruit gehaald; een jaar lang niets nieuws kopen. Ik realiseer me dat ik dat nog wel een hele opgave vind. Ik kom niks te kort en heb niet heel veel te besteden, dus het zou moeten kunnen, maar toch… Ik onderzoek mijn eigen kooplust en probeer mijn lichaam erbij te betrekken. Als ik niet in de buurt van winkels ben, is het al veel makkelijker om niet door kooplust te worden bevangen. Maar soms heb ik ineens het idee dat ik toch een bijvoorbeeld nieuwe dansbroek nodig heb of wandelsandalen. Ik onderzoek mijn verlangen naar de dansbroek. Ik besef dat het alles te maken heeft met dat ik wil dat anderen mij er leuk uit vinden zien. Als ik mijn lijf erbij betrek voel ik in mijn maagstreek iets van onzekerheid. Als ik me voorstel dat ik gewoon aantrek wat ik eerder ook aantrok, komen er allerlei bezwaren op. Te warm, te saai, te strak etc. Weer opnieuw terug naar mijn lijf. Mijn hoofd protesteert steeds, ik mag toch best een broek kopen, zo duur is dat nou ook weer niet etc. Interessant dat mijn hoofd hele andere argumenten heeft dan waar het eigenlijk over ging. In mijn buik nog steeds dezelfde onrust, het is nog steeds niet geaccepteerd, dat ik die broek niet ga kopen, omdat ik mij ten doel heb gesteld om dit jaar niks nieuws te kopen. Nu ik dit opschrijf komt er ook meteen het argument op dat ik dat toch niet een jaar volhoud en dat anderen dat ook niet doen. …..

Nou ja, ik bedoel maar, makkelijk is het niet om je onbewuste impulsen te onderzoeken en met bewustheid te beheren. Toch hoop ik uit de grond van mijn hart (weer dat hart, ook zo’n heel belangrijk lichaamsdeel) dat ik en jullie de relatie met de aarde en onze natuurlijke staat kunnen herstellen met het oog op alle generaties na ons.