
De ware vind je zo!
augustus 7, 2017
In Liefde oefenen
september 4, 2017‘Hallo, ik ben Vrij,’ zo stelde ik mezelf voor op het Feest der Personages in de schrijfweek bij Geert Kimpen.
Het feest
We hadden opdracht gekregen om ons in te leven in de personage van ons boek en voor de non-fictie schrijvers betekende dat, dat zij een woord moesten kiezen dat de intentie van hun boek weergaf. Voor mij was dat Vrij, dat was duidelijk, omdat mijn boek over vrijen en vrij zijn gaat. Ik trok een doorschijnend zijden jurkje aan en om mijn arm droeg ik de resten van een beklemmend touw met daar rozen door gevlochten. Om me er nog meer mee te identificeren stelde ik mij voor met de naam ‘Vrij’. Heerlijk was het, zodra ik de zin uitsprak, voelde ik me vrijer dan ik me ooit gevoeld had. Gedurende het hele feest probeerde ik me goed af te stemmen op die naam, dat woord. Ook checkte ik mijn open hart, dat letterlijk als een sieraad om mijn hals hing. Er kwamen dingen in me op die ik anders niet zou doen en nu wel deed. Ik riep door de zaal, omdat ik iets leuks zag gebeuren aan de overkant, ik vroeg iemand om mij te masseren, ik bemoeide me met een gesprek wat niet lekker liep en ik vermaakte me uitstekend. Later op de avond kreeg ik de opdracht om me nog vrijer te gedragen en ik danste tot ik erbij neerviel met een ieder waar mijn hart naar uitging.
Hoe vrij ben ik echt?
Een week later, fietsend door het groen van Haarlem naar Amsterdam, liet ik mijn gedachten nog eens gaan over de hele week en over het feest. Hoe vrij was ik eigenlijk geweest? Was ik vrij genoeg geweest om mijn hart geraakt te laten worden door de onvrijheid van de anderen, de keurslijven, de te strakke spijkerjasjes, de gebogen figuren, de help-, work- en alc-oholics? Was mijn hart wel open geweest of had ik me weten te beschermen, door te doen alsof het toch allemaal maar een spelletje was? Was ik vrij genoeg geweest om denkbeeldige scheidslijnen over te stappen, de scheidslijn tussen team en deelnemers? Waarom had ik me niet aan hen voorgesteld en gedaan alsof zij geen onderdeel van het feestje waren? Alleen maar omdat ze aan een andere tafel zaten en ik bang was dat het niet de bedoeling was? Was ik vrij genoeg geweest om mijn verantwoordelijkheid te nemen? Waarom was ik geschrokken van de stilte die volgde op mijn roepen door de ruimte? Waarom was ik niet gewoon op tafel gaan staan en had ik iedereen toegeroepen dat het tijd was om vrij te worden, om bevrijd te worden uit de rollen die we spelen, de slavernij? Was ik werkelijk vrij genoeg geweest om te doen wat ik zelf wilde? Waarom had ik gehoorzaamd aan de opdracht om me nog vrijer te gedragen en waarom had ik toen precies gedaan wat ik dacht dat er van me verwacht werd? Waarom had ik de ‘duivels’ die mijn deur blokkeerden niet getrotseerd en was ik gewoon naar mijn bed gegaan?
Groeien in vrij zijn
Vrijheid. Ik besef nu nog eens te meer hoeveel er nog te winnen is. Hoeveel nog ongekende beperkingen ik me opleg. En wij allemaal. En dat die vrijheid alleen maar te kennen valt door je erin te begeven. Door in ieder geval een stap te zetten. Dagelijks een stap te zetten. Die zet ik nu door een boek te gaan schrijven. Een boek over verlangen naar meer vrijheid en de kunst van het nieuwe vrijen. Mijn werktitel spreekt voor zich: ‘Vrij! Liefde maken door anders te vrijen.’
Ik wens jullie dat je in vertrouwen je verlangen volgt. En als je daar hulp bij wilt, kun je meer over mij en mijn individuele therapie lezen.