sterven
Memento mori
mei 9, 2020
fysiek contact
Hou me vast
december 7, 2021
sterven
Memento mori
mei 9, 2020
fysiek contact
Hou me vast
december 7, 2021

Tijdens de lange wandelingen, die ik de laatste tijd vaak maak, wordt er wat af gedacht. Ik schrijf hele boeken al wandelend, of blogs, of ik bedenk een hele bedrijfsopzet, wat mij een tijd met veel plezier kan vervullen, maar weinig concreets oplevert. Eén zo’n gedachte-experiment wil ik toch concreet maken door het met jullie delen. Ik vroeg me af, wat er zou gebeuren als we helemaal nergens meer de strijd mee aan zouden gaan, maar gewoon zouden kijken, afwachten en meebewegen? Het woord strijd komt maar al te vaak voor in veel contexten. De strijd tegen kanker, samen krijgen we corona eronder, bestrijdingsmiddelen inzetten tegen ’ongedierte’, invasieve exoten, de wasbeer, de springbalsemien, bestrijden, terrorismebestrijding, de strijd tegen het water, de strijd tegen klimaatverandering’, de strijd tegen eenzaamheid, de strijd tegen misbruik, de strijd voor gelijke rechten en inclusie, enz enz. Vul in op Google : “de strijd tegen of voor”  en je ziet waar wij allemaal tegen en voor strijden. Het is nogal wat, een hele waslijst. Je zou er moe van worden. Altijd en overal voor of tegen strijden, ik geloof er eigenlijk niet zo in.

Alweer een tijdje geleden keek ik naar de documentaire: “The Biggest little farm” Een stel begint een boerderij met het voornemen samen te werken met de natuur. Maar al snel komen er allerlei natuurlijke bedreigingen op hun pad waar ze geen raad mee weten. De coyote bijvoorbeeld die steeds alle kippen op eet, de slakken in de boomgaard die het fruit aantasten, de droogte of de stormen, en nog veel meer rampen. Ook hun eerste impuls is om te verdelgen of te bestrijden, maar ze willen niet van hun voornemen afstappen om samen te werken met de natuur. Dus vertelt John, de man van het stel, dat ze besluiten eerst te observeren, achterover te leunen, te kijken wat er echt gebeurt. Hij hangt zelfs camera’s op, om te kunnen zien wat de beesten ’s nachts doen. Al snel blijkt hoe het één niet zonder het ander kan; de woelmuizen hebben de grotere beesten nodig om geen plaag te worden. De slakken kunnen als de vijver opdroogt, dienen als voedsel voor de eenden. De terugkeer van grote roofvogels houdt het fruit mooi, doordat zij op de kleinere fruiteters jagen. De droogte krijgt geen vat op het land, omdat er overal bodembedekkers groeien. En ga zo nog maar even door. Alles hangt met elkaar samen, dus als je iets uit de keten weghaalt, raakt de boel uit balans. Dit wordt ook in ons land voor iedereen steeds duidelijker, nu we onder anderen te kampen krijgen met droogte en wateroverlast.

Er is een andere weg om om te gaan met de bedreigingen/vijanden, die op ons afkomen. Wat we nu doen is vanuit angst of vanuit een eerste (gewoonte) impuls vechten (of vluchten en verdedigen). Wat we ook kunnen doen, is onze angst waarnemen zonder ‘m te geloven, onze eerste impulsen laten voor wat ze zijn en eerst kijken, onderzoeken, onze nieuwsgierigheid trainen, om van daaruit het grotere verband te zien en te gaan vertrouwen op dat grotere verband. Ook in mijn werk als relatietherapeut merk ik op kleine schaal wat er gebeurt, als ik me niet verzet tegen wat er gebeurt (=vechten). Ik had nog wel eens de neiging tegen een cliënt te zeggen; ‘nee, dat bedoel ik niet’, waardoor er toch altijd even iets van wrijving ontstond. De laatste tijd blijf ik nieuwsgierig, ook al neemt iemand een andere afslag dan ik in gedachten had en beweeg ik mee op de stroom van de ander. Vertrouwen in het proces en de innerlijke wijsheid van de ander helpt me daarbij. En die wijsheid blijkt dan vaak ook vanzelf aan het licht te komen. Je niet verzetten tegen de stroom, niet strijden, levert maar al te vaak de wijsheid op die nodig is om het probleem op te lossen. Of in de woorden van Mahatma Gandhi: “Whenever you are confronted with an opponent. Conquer him with love.”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *