Kome wat komt…..

De komst van het nieuwe jaar en de wensen die daar bij horen, hebben me weer eens flink aan het denken gezet. Een gelukkig Nieuwjaar, een gezond Nieuwjaar, een stralend, liefdevol Nieuwjaar, de allerbeste wensen. Natuurlijk wensen we voor onze geliefden het allerbeste. En waarschijnlijk wensen we het onze buren en de vluchtelingen. En er zijn vast ook mensen die hun opponenten het beste wensen, geluk en liefde voor Trump, Wilders en IS.

Met twee vriendinnen die in het najaar ernstig ziek bleken, een cliënt die een klacht tegen mij indiende en terroristische aanslagen ‘all over the world’ ben ik me gaan afvragen wat ik mijn medemens en mezelf echt wil toewensen. Kan ik door te wensen en te hopen voorkomen dat mijn vriendinnen ziek worden of dood gaan; kan ik door maar heel hard positief te denken voorkomen dat Trump het roer overneemt in Amerika; kan ik überhaupt invloed uitoefenen op iets wat er in mijn omgeving gebeurt?

Voordat mijn vriendin twee weken op het randje van de dood zweefde op de IC, hadden we per whatsapp een korte dialoog over God *. Ik schreef dat ik veel aan haar dacht, maar niet wist of dat zou helpen. Dat ik in zulke situaties God er bij zou halen. Waarop zij schreef dat zij geloofde dat God aanwezig was in de gedachten van de mensen die om haar gaven. Wat ik beantwoordde met ‘Ik hoop het’.  Ze redde het. Maar was dat dankzij ons, of dankzij God?

Betekent het dat als God bij je is, jou niets ergs kan overkomen? Dat je niet dood kan gaan aan een heftige operatie? Dat je niet heel veel pijn kan hebben, dat je beschermd bent tegen alles wat erg, naar of verschrikkelijk is? Dat geloof ik niet. Want zoals ik al eerder schreef in een blog na de zomer, het leven loopt zoals het loopt, you cannot manage existence.  Leven bestaat bij de gratie van de dood. Gezondheid en ziekte zijn onlosmakelijk verbonden, zoals vrede en oorlog, liefde en haat, zwart en wit, vol en leeg, geluk en ongeluk  en ga zo maar door.

Vertrouwen op de stroom

En toch…., de wens bestaat al heel lang: God zij met ons, stond er nog op onze gulden. Wat doet dat met je als God bij je is? Als je God erbij haalt, geef je je over aan het leven, en dan wel precies zoals het zich aandient. Geen verzet meer, rusten in de rivier van het leven, je mee laten voeren. Vertrouwen op de stroom. Geen verzet meer. In het Taoïsme noemen ze dat Wu Wei. Niet handelen betekent dat. Ik haalde het al aan in mijn E-Book over Seks in Verbinding. Laten gebeuren, jezelf laten bewegen, het leven door je heen laten stromen.

Hoe heerlijk is dat, als je het verzet opgeeft en je leven laat gebeuren. Geen spanning, veroordeling, geen controle, niet meer hard je best doen, alleen maar vertrouwen dat het precies loopt zoals het bedoeld is. Samenvallen met het leven zelf. Ik geloof dat mijn wens me inmiddels wel duidelijk is:

Ik wens ons voor komend jaar dat we steeds meer in staat zullen zijn ons over te geven aan het Leven zelf, en meer gaan vertrouwen. Kome wat komt.

*Voor het geval je griezelt van het woord God, vervang het door een woord dat beter bij je past: het Universum, het Al, de Ene, het Continuüm, Onvoorwaardelijke Liefde, Puur Bewustzijn, enzovoort.

Lees hier het verhaal over de boer en zijn paard: verhaal-over-de-chinese-boer-en-zijn-paard